Verpopping is een bij veel insecten voorkomend proces waarbij de larve zich transformeert tot een volwassen insect (imago). Insecten met een dergelijke ontwikkeling kennen een volledige gedaanteverwisseling.

Dit proces vindt plaats via een apart stadium waarin de larve na de laatste vervelling een ander uiterlijk krijgt. Gedurende deze periode neemt de larve in zijn pop geen voedsel op. Uitwendig lijkt de pop in rust te verkeren terwijl intussen van binnen de larvale organen worden afgebroken en worden omgebouwd tot de organen die het volwassen insect nodig zal hebben. Veel poppen zien eruit als een rond tonnetje zonder poten, ogen, mond, anus, vleugels of antennen; bij kever- en vlinderpoppen zijn vaak al wel de vormen van het zich vormende imago herkenbaar. De meeste poppen bewegen zich niet, maar kunnen bij aanraking wel wriemelende bewegingen maken als verdediging.

Poppen zijn weerloos en kwetsbaar, en daarom meestal goed gecamoufleerd, bijvoorbeeld vlinderpoppen als verdroogde blaadjes; veel insecten spinnen ook cocons (bij de bekende zijdevlinder wordt hiervan zijde gewonnen) of maken schuilplaatsen door bijvoorbeeld een paar blaadjes tegen elkaar te spinnen tot een holte waarin ze zich verpoppen. De geharde huid van de insectenlarve noemt men het puparium. Deze beschermt de larve wanneer de metamorfose naar het volwassen stadium plaatsvindt.

Deze video van Ton Vranken laat zien hoe de rups van een Koninginnenpage verandert in een vlinder.

Het urntje of perigynium komt voor bij zegges (Carex) en is een ongeveer flesvormig schutblaadje dat de vrouwelijke bloem met alleen een stamper, en later bij rijpheid de vrucht grotendeels omsluit. Een urntje staat in de oksel van een kafje. Een kafje is een vliezig tot groen en vlezig schubje aan de bloeistengel onder de aanhechting van een bloem.

Een vaste plant of overblijvend kruid is een kruidachtige (niet-houtige), overblijvende zaadplant, die meer dan eenmaal tijdens zijn levensduur kan bloeien én langer dan twee jaar leeft. Sommige vaste planten bloeien pas na jaren voor het eerst. Planten die jaar na jaar bloeien en zaad vormen heten polycarpisch. Voorbeelden daarvan zijn riet, witte waterlelie en witte klaver.

Er zijn vaste planten die bovengronds afsterven, maar door het reservevoedsel uit de bol (bolgewas), knol (knolgewas), wortelstok of vlezige wortel in het volgende voorjaar weer uitlopen. We onderscheiden geofyten, die overwinteren op ondergrondse bollen of knollen en hemicryptofyten die ondergrondse knoppen ontwikkelen.

Daarnaast zijn er vele vaste planten die bovengronds niet afsterven, zoals vele grassen waaronder Engels raaigras.

Moeras- en waterplanten zijn ook dikwijls vaste planten, zij overwinteren met knoppen onder het wateroppervlak (helofyten en hydrofyten).

Onder de overblijvende planten vallen naast deze kruidachtige, vaste planten ook de houtige planten: de bomen, struiken, halfheesters en lianen.

Planten die na de bloei sterven (eenjarige planten, tweejarige planten en meerjarige planten) heten monocarpisch.

Tweeslachtigheid of hermafroditisme is het verschijnsel dat een organisme zowel de mannelijke als de vrouwelijke geslachtsorganen heeft. Hermafrodiet is afgeleid van de Griekse god Hermaphroditus. Als een tweeslachtig organisme zichzelf ook voort kan planten met louter eigen cellen, is er sprake van parthenogenese; een organisme dat maagdelijke voortplanting kent. Soms is het een genetische fout en functioneert slechts één of geen van beide organen. Slakken en regenwormen bijvoorbeeld zijn man en vrouw tegelijk, maar moeten wel paren om zich voort te kunnen planten.

Ook in de plantenwereld komt het regelmatig voor. Zo'n 94% van de in totaal 250.000 soorten zaadplanten hebben tweeslachtige bloemen. Tweeslachtige bloemen hebben zowel een of meer meeldraden (mannelijk) als een of meer stampers (vrouwelijk). Als de individuen of uitsluitend mannelijke bloemen, of uitsluitend vrouwelijke bloemen hebben, dan is zo'n soort tweehuizig.

Tweeslachtige bloem van tulp

Kunnen op alle individuen zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen voorkomen, dan is de soort eenhuizig. In sommige soorten komen mannelijke, vrouwelijke en tweeslachtige bloemen voor in allerlei combinaties. Dat is veeltelig.

In de dierenwereld of zoölogie geldt precies het omgekeerde: daar zijn aparte mannelijke en vrouwelijke individuen de regel. Zo'n 5%-6% van de 1,2 miljoen diersoorten zijn tweeslachtig. Dit komt neer op 65.000 soorten. Voorbeelden zijn er onder de slakken en de regenwormen.

Bron: Wikipedia